„Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien”.  /Mt 10, 37-42/

Niedziela, dzień Pański, pierwszy i święty dzień tygodnia. Gromadzimy się wokół Chrystusowego ołtarza na sprawowaniu tajemnic wiary.

Dziś Pan Jezus powie do każdego z nas: „Jeśli chcesz iść za mną, weź swój krzyż, jeśli chcesz mnie naśladować, weź swój krzyż”. Jezusowe wezwanie jest wymagające. Na tej drodze nie jesteśmy jednak sami, bo jest z nami nasz Pan.

Dziś ponownie zaprasza każdego z nas, abyśmy wsłuchali się w Jego słowo i nakarmili Jego Ciałem w Najświętszej Eucharystii. Uczestnicząc w liturgii, otwórzmy się na łaski Pana. Powierzajmy, dobremu Ojcu dzieci, młodzież i wszystkich rozpoczynających czas wakacji i urlopów.

Lipiec i sierpień to czas letniego wypoczynku po całorocznej pracy. Odpoczynek potrzebny jest każdemu człowiekowi. Ewangelia podaje, że Pan Jezus widząc zmęczonych i utrudzonych apostołów zachęcił ich do odpoczynku. Powiedział do nich: „ Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco” (Mk 6,31).

Zaproszenie apostołów do wypoczynku to piękny przejaw troski ze strony Jezusa o utrudzonych uczniów. Polecenie Chrystusa: odpocznijcie nieco zapewne znaczyło zaprzestańcie teraz swej aktywności, dajcie wytchnienie ciału, abyście mogli nabrać sił do dalszego działania. Odpoczynek jest po to, aby móc zregenerować swoje siły fizyczne i duchowe i aby ze świeżym zapałem podejmować nowe zadania.

Chrześcijanin powinien zawsze wypoczywać razem z Panem Bogiem, bowiem od Niego nie ma wakacji. Trzeba w czasie wakacyjnego wypoczynku pamiętać o codziennej rozmowie z Bogiem, o niedzielnym i świątecznym spotkaniu z Bogiem na Mszy św., o dawaniu dobrego chrześcijańskiego świadectwa. Wszystkim życzymy, a zwłaszcza dzieciom i młodzieży pogodnego, dobrego a przede wszystkim bezpiecznego wypoczynku.

„Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli”. /Mt 10,31/

„Nie bójcie się ludzi! Nie bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by nie miano się dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach”. Jezus pragnął, by prawda o zbawieniu, którą On przynosi, rozszerzała się po całym świecie. 

Dlatego zachęca do odważnego świadectwa o Nim w każdym środowisku, także w środowisku nieprzychylnym: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą”. Takim środowiskiem, w którym mamy przyznać się do Jezusa może być uczelnia, firma, zakład pracy, grupa na portalu społecznościowym. „Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem”.

Nie bójmy się więc stawiać czoła dzisiejszym wyzwaniom oraz tym, które nadejdą jutro, za tydzień, za rok. Nie mamy czego się bać, bo Jezus Chrystus jest z nami – zawsze pamiętajmy te Jego słowa: ,,Nie bójcie się!”.

„Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało”. /Mt 9, 37-38/

Żniwa są obrazem sytuacji Kościoła. Żniwo wielkie - miliony ludzi głodnych prawdy, głodnych Boga - takich, którzy nigdy o nim nie słyszeli, wielu takich, którzy od Niego odeszli.

W działaniu apostolskim, w ewangelizacji świata uczestniczymy wszyscy - kapłani, zakonnicy i świeccy. Każdy z nas, uczniów Jezusa, ma głosić: "Przybliżyło się do was królestwo Boże". Chrystus nie daje jakichś szczególnych rad, wiedzy z zakresu psychologii, socjologii, lecz powtarza idźcie i głoście: "Przybliżyło się do was królestwo Boże" (Łk 10, 9). Oznacza to, że mamy świadczyć o Jezusie, tj. świadczyć o tym, co dokonało się w nas.

Apostolstwo jest trudem podobnym do trudu żniwiarzy. Ale jest to trud radosny. Jego owocność zapewnia sam Bóg.