„A wy za kogo mnie uważacie ?”. /Mt 16,13-20/

To samo pytanie Pan Jezus stawia dzisiaj nam – ludziom XXI wieku. To On zaprosił nas w dzisiejszą niedzielę do świątyni. Zgromadził nas tutaj tak, jak kiedyś uczniów pod Cezareą Filipową, z dala od codziennych problemów, z dala od wrzasku współczesnego świata. Zgromadził nas jako swoich uczniów po to, aby po raz kolejny w czasie Eucharystii zapytać każdą i każdego z nas: „Za kogo ty mnie uważasz?”. Co odpowiem Jezusowi?

Zapewne każdy z nas mógłby udzielić wielu odpowiedzi: przecież Jezus to Bóg, Mesjasz, Baranek Boży. Zbawiciel świata…Tak, to prawda, ale kim dla nas jest Jezus osobiście? Jakie miejsce zajmuje w naszym życiu i czy uważamy Go za rzeczywistą osobę, w dodatku mającą wpływ na nasze życie?

Przypatrzmy się Jezusowi podczas Mszy św., wsłuchajmy się w Jego słowa. Jaka będzie nasza odpowiedź? Bo pytanie: „Za kogo mnie uważacie?” jest skierowane dzisiaj właśnie do nas.

„O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz”./Mt 15,21-28/

Jezus powiedział do kobiety kananejskiej, która prosiła Go o uzdrowienie córki: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech cie się stanie, jak pragniesz!”.

Po raz kolejny słyszymy, jak ważna jest wiara. Ta kobieta mogła się zniechęcić, ponieważ Jezus na początku ją zignorował.

Kiedy nie mamy od razu odpowiedzi na nasze modlitwy, nie oznacza to, że Bóg  nas nie wysłuchuje. Kobieta kananejska wykazała się dużą wiarą i ogromną determinacją. I to jest przykład wołania do Pana Boga.

„Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy”. /Łk 1,39-56/

Prawda o chwalebnym wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny z duszą             i ciałem, którą dziś Kościół uroczyście celebruje, znana jest i czczona od najdawniejszych wieków. Konieczne było, aby Maryja Dziewica, najściślej zjednoczona ze swym Synem w ziemskim życiu, miała również udział w chwale nieba.

Wniebowzięcie Maryi przypomina również nam, że ostatecznym wypełnieniem Bożych planów wobec każdego człowieka jest udział w radości nieba. Tam czeka na nas kochająca Matka, nieustannie orędująca za nami u Syna. Trzeba nam dostrzec w Maryi nie tylko orędowniczkę, ale przede wszystkim przewodniczkę w drodze do nieba.

Niech dzisiejsza uroczystość będzie okazją do wielbienia Pana Boga i wniebowziętej Maryi oraz rozbudzi w nas pragnienie nieba.

„Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!”. /Mt 14, 22-33/

Przyszliśmy na niedzielną Eucharystię, aby spotkać się z Bogiem przez sakramentalne uobecnienie ofiary Jezusa Chrystusa. Wśród burz i niepokojów współczesnego życia potrzeba nam chwili ciszy, modlitwy i refleksji.

Niech więc ta Eucharystia będzie dla nas oddechem wiary i pomocą do bezpośredniego kontaktu z Bogiem.

Żyjemy w świecie zabieganym i hałaśliwym. Bóg jednak przemawia w ciszy serca. Stańmy więc w chwili ciszy, by uświadomić sobie, że jesteśmy grzeszni, by usłyszeć Boży głos.