„ Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć…” / Ap 7,2-4.9-14/

Przeżywamy uroczystość Wszystkich Świętych. Dziś Kościół pielgrzymujący na ziemi kieruje wzrok ku niebu, obejmując nim ogromną rzeszę mężczyzn i kobiet, którym Bóg dał udział w chwale swojego królestwa.

Wywodzą się oni jak – podaje Apokalipsa – „z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków” (Ap 7,9). Święci, których dziś wspominamy, przypominają o perspektywie życia wiecznego, do którego przygotowujemy się tu, na ziemi.

Niech udział w Mszy św. uświadomi nam, że nasze czyny za życia brzmią echem w wieczności.

„Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?”. / Mt 22, 34-40/

Największe przykazanie miłości Boga i bliźniego to synteza całej moralności chrześcijańskiej.

Przykazanie to zawarte w Księdze Wyjścia jako prawo nadane przez Boga za pośrednictwem Mojżesza, zostało powtórzone przez Chrystusa. Nie może ono pozostać martwą literą.

Wykonał je wiernie św. Paweł i pierwsi chrześcijanie, mamy wypełniać je my, aby zasłużyć na miłosierdzie Boga, który zawsze nas kocha.

„Oddajcie więc cezarowi to, co należy do cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. / Mt 22, 15-22/

„Misje sercem Kościoła” – to temat przewodni tegorocznego Tygodnia Misyjnego.

Częściej chyba słyszymy, że to Eucharystia jest „sercem Kościoła”. Ona stanowi prawdziwe źródło życia Kościoła i świadczy o jego żywotności. Ale nie ma tu żadnej sprzeczności. Eucharystia rodzi misje. Uczestnicy Eucharystii zawsze na koniec są posłani, by głosić Ewangelię i nieść światu pokój Chrystusowy.

Niech dzisiejsza modlitwa czyni nas wspólnotą otwartą na natchnienia Ducha Świętego, który nas jednoczy i przygotowuje do misji.

„Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi”. /Mt 22, 1-14/ 

Bóg przygotował nam ucztę, która jest zapowiedzią uczty mesjańskiej — zapowiedzią zbawienia. Nasza obecność na niej jest odpowiedzą na to zaproszenie.

Podziękujmy Mu za zaproszenie na tę ucztę, przez którą dokonuje się już zapowiedź naszego zbawienia, abyśmy kiedyś mogli bez osłon znaków oglądać Boga i radować się tym zbawieniem.

Nie bądźmy nigdy jak ci zaproszeni z ewangelicznej przypowieści, którzy wzgardzili zaproszeniem. Niech każda niedziela zbliża nas do Chrystusa, aż kiedyś dostąpimy udziału w uczcie zbawionych w niebie.