„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba”./J 6,41-51/

Życie człowieka jest nieustanną wędrówką. Przemierzamy  przestrzeń i czas, ciągle wyznaczając sobie nowe cele.

Najtrudniejsza jest jednak wędrówka wewnętrzna. Podejmowanie decyzji, zmaganie o dobro, konsekwencja w działaniu mogą stać się po pewnym czasie wyczerpujące. Szukamy pokarmu, który nie tylko wzmocni naszą motywację, ale przede wszystkim ożywi wiarę i uzdolni nas do prawdziwej miłości.

Gromadząc się na niedzielnej Eucharystii, pozwólmy się dziś Chrystusowi nakarmić.

„Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknąl”. /J 6,24-35/

Każdy człowiek posiada swoją własną życiową historię. Niezależnie jednak od tego, jakimi ścieżkami przemierza ten świat, cel ostateczny  jest ten sam, a mianowicie życie wieczne.

Aby je osiągnąć, trzeba współpracować z łaską Bożą, podążać za Chrystusem – Mistrzem i Nauczycielem, karmiąc się Jego słowem i Ciałem.

Niech udział w niedzielnej Mszy św. jeszcze bardziej przybliży nas do Chrystusa, a przyjęcie z wiarą i czcią Komunii św. da nam wewnętrzną moc wędrowania po drogach naszej codzienności.

„ Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym ”. /J 6,1-15/

Ewangelia na dzisiejszą niedzielę  mówi nam  o cudownym rozmnożeniu chleba na pustkowiu.

Bardzo słusznie dostrzegamy w tym wydarzeniu zapowiedź Eucharystii. To tutaj Jezus, stając się naszym pokarmem, zaspokaja nasze głody i czyni nas zdolnymi, by stawać się Eucharystią dla świata, by „dawać się spożyć” ludziom, którzy są obok nas.

Eucharystia uzdalnia nas do dawania i jest okazją, by nasze „niewiele” złożyć w ręce Jezusa, który zawsze obficie pomnaża nasze dary.

„ Pójdźcie na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. /Mk 6,30-34/ 

Niedzielna Eucharystia wprowadza ład w nasze życie. Pośród różnych zajęć tygodnia łatwo zapominamy o sprawach Bożych.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii zachęca swoich uczniów, aby nieco odpoczęli – jest to również zachęta  skierowana do nas.

Zatem, mając świadomość głębokiej potrzeby bycia z Jezusem, zaprośmy Go do naszych spraw, aby przemienione przez Niego, do Niego prowadziły.