„A błogosławiony jest ten, kto nie zwątpi we Mnie”. /Mt 11,6/

Dzisiejsza III Niedziela Adwentu zwana – „Gaudete”, jest wyjątkowa w czasie Adwentu – ze względu na swą radosną tematykę i nastój jaki wprowadza do liturgii. 

Izajasz zachęca do radości, ponieważ bliski jest czas przyjścia Mesjasza, który nadchodzi, aby zbawić każdego z nas. Blisko jest zarówno Uroczystość Bożego Narodzenia, którą będziemy świętować już za kilka dni, jako pamiątkę narodzin Jezusa, jak również coraz bliższy jest dzień powtórnego przyjścia Chrystusa, który zakończy czas naszego życiowego adwentu – utęsknionego oczekiwania na spotkanie z Tym, który jest źródłem najgłębszej radości.

Niech te ostatnie dni adwentu wzmogą w nas pragnienie dobrego przygotowania naszego wnętrza na przyjście Zbawiciela. Otwórzmy więc drzwi naszych serc na Jezusa, którego pełni mocy i łaski możemy doświadczyć już teraz, uczestnicząc w cudzie tej Eucharystii. Pozwólmy Mu przemieniać nasze życie w prawdziwie szczęśliwe – bo oparte na dobrej i radosnej nowinie Ewangelii. Amen.

„Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego”. /Aklamacja/

„Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże” – usłyszymy w aklamacji przed Ewangelią. Również cała liturgia Adwentu nawiązuje do słów Jana Chrzciciela, wzywając nas, byśmy wyszli na spotkanie Chrystusowi, który przychodzi, aby nas zbawić.

Przygotujmy się na to wspomnienie Jego narodzin w Betlejem przed ponad dwoma tysiącami lat. Owo przygotowanie dróg, czyli szykowanie miejsca dla Pana w naszym życiu, wymaga trudu, wewnętrznych zmagań, rezygnacji z czegoś, co wydawało się ważne, a stanowi przeszkodę dla bliskości z Panem.

Niech prorocy, Eliasz i Jan Chrzciciel, będą nam przewodnikami w tych staraniach w czasie Adwentu. Niech będą dla na wzorem pracy nad sobą i w pokonywaniu trudności życiowych, w obecnej, niełatwej rzeczywistości, byśmy możliwie jak najlepiej przygotowali się na przyjście Zbawiciela w tajemnicy Świąt Bożego Narodzenia.

„Przyjdzie Pan, Książę pokoju, wyjdźcie Mu na spotkanie”. /Aklamacja/

Cały adwent zapowiada przyjście Pana Jezusa. Tak było również przed pierwszym przyjściem Chrystusa. Stary Testament był „jedną wielką zapowiedzią” przyjścia Mesjasza. To, co głosili przez wieki prorocy, co zapowiadał Jego Poprzednik, Jan Chrzciciel spełniło się. Chrystus, Książę pokoju przyszedł.

Gorzej jest z Jego przyjęciem. Nie wszyscy Go przyjęli. Mówi o tym dzisiejsza Ewangelia. Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: «Zły duch go opętał». Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a oni mówią: «Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników». Ci, co nie przyjęli Jana Chrzciciela, nie przyjęli także Chrystusa. Dlaczego tak się dzieje? Bo człowiek często ma zamknięte serce. Jest „ludem o twardym karku” – jak mówił kiedyś o narodzie wybranym Bóg do Mojżesza.

Jezus przychodzi, żeby nas zbawić. Wraz ze swoim przyjściem przynosi nam pokój. Chce nas zgodzić ze Sobą i z drugim człowiekiem. Otwórzmy dla Niego nasze serca, a wraz z Nim przyjmijmy Jego naukę.

„Między narodzonymi z niewiast, nie powstał większy od Jana Chrzciciela”. /Mt 11, 11-15/

W dzisiejszej liturgii towarzyszy nam św. Jan Chrzciciel, ostatni z proroków Starego testamentu, który wskazał na Baranka Bożego, Jezusa z Nazaretu. Chrystus powiedział o Janie, że „między narodzonymi z niewiast, nie powstał większy od Jana Chrzciciela”.

Św. Jan Chrzciciel przemawiać do nas będzie przez kilka następnych dni z wielką mocą. Będzie wzywał do nawrócenia nie tylko swoim słowem, ale przede wszystkim własnym przykładem. My chrześcijanie, powinniśmy przyjąć to wezwanie do nawrócenia.

Chciejmy, tak jak św. Jan Chrzciciel, który prostował drogi na przyjście Mesjasza, prostować nasze drogi, niejednokrotnie pogmatwane i strome. Adwent który przeżywamy, to czas prostowania ścieżek, przede wszystkim tej najważniejszej, do Boga.